Miniarki

Szkodniki

Jak rozpoznać miniarki?

Miniarki najłatwiej rozpoznać po objawach ich żerowania, czyli charakterystycznych uszkodzeniach na liściach, które mają formę min, czyli tuneli wewnątrz blaszki liściowej.

Jak wyglądają miniarki?

Dorosłe miniarki to małe (1-3 mm) muchówki o czarno-żółtym kolorze i bezbarwnych, przezroczystych skrzydłach. Występujące w Polsce gatunki są bardzo podobne do siebie morfologicznie.

Okres i miejsce występowania miniarek

Okres aktywności miniarek trwa od wiosny do jesieni. W ogrzewanych uprawach pod osłonami mogą być problemem przez cały czas produkcji.

Kiedy mogą się pojawić miniarki?

Miniarki najsilniej atakują w okresie wiosennym, od drugiej dekady kwietnia do czerwca. Wówczas pojawia się pierwsze ich pokolenie. Drugie pokolenie pojawia się w połowie sierpnia i może występować do października.

Miniarki – szkodliwość

Miniarki, poza szkodami wywołanymi bezpośrednio przez ich żerowanie, mogą przyczyniać się do porażenia roślin organizmami chorobotwórczymi. Ponadto uszkodzone na skutek żerowania liście są bardziej podatne na uszkodzenie przez silne światło słoneczne.

Miniarki – zapobieganie

By ograniczyć występowanie szkodnika, należy usuwać i niszczyć zaatakowane liście, aby ograniczyć rozwój larw. Ponadto należy usuwać wszelkie resztki roślinne, w których mogą przeobrażać się larwy, a także zwalczać chwasty, na których mogą zerować larwy.

Miniarki – zwalczanie

By w porę zareagować na zagrożenie, konieczne jest regularne monitorowanie upraw. Przyjazną dla środowiska metodą monitoringu miniarek są żółte tablice lepowe lub pułapki feromonowe. Można też wprowadzić do upraw owady drapieżne lub parazytoidy, czyli owady, których larwy żerują na larwach miniarek. Ważne jest też odpowiednie reagowanie na pierwsze oznaki objawów, jakie powoduje miniarka. Zwalczanie chemiczne należy podjąć gdy zostanie przekroczony próg szkodliwości.

Skuteczne środki na miniarki

Nierzadko by zwalczyć miniarki, zwalczanie chemiczne okazuje się podstawą. Do ich zwalczania można wykorzystać opryski zawierające abamektynę, acetamipryd, cyjanotraniliprol czy deltametrynę. Ponadto można wykorzystać środki pochodzenia naturalnego: spinosad lub azadyrachtynę.

Jakie uprawy atakują miniarki?

Miniarki są owadami żerującymi na szerokim spektrum gatunków roślin. Mogą wywoływać szkody w uprawach warzyw, m.in. takich jak pomidory, papryka, ogórki, melony, sałata czy warzywa kapustne. Nierzadkim problemem jest miniarka na pomidorach szklarniowych, ponieważ pod osłonami mają dobre warunki rozwoju. Ponadto żerują na ozdobnych roślinach kwiatowych czy w uprawach ziół lub roślin przyprawowych. Chętnie żerują też na drzewach i krzewach owocowych. Poza tym mogą one atakować uprawy polowe: zboża, rzepak

Miniarki – cykl rozwojowy

W ciągu jednego sezonu miniarki mogą wydać od dwóch do trzech pokoleń. Każda z samic może złożyć 20-30 jaj. Składają je na górnej stronie liści. Larwy po wykluciu wgryzają się do wnętrza liści i żerując, tworzą tunele. Są one półprzezroczyste, kremowe, żółte lub zielonkawe. Przed przepoczwarzeniem opuszczają one liście i chowają się w glebie lub ściółce. Tam następuje ich przeobrażenie, po którym z poczwarek wylatuje na świat nowe pokolenie.

Jakie są przyczyny rozwoju miniarek?

Rozwojowi miniarek sprzyjają ciepło i wysoka wilgotność. Idealne warunki do rozwoju owady te znajdują w przypadku uprawach pod osłonami, w tunelach i szklarniach. Dlatego nierzadko można spotkać miniarki na ogórkach szklarniowych oraz innych warzywach. Ponadto w uprawach pod osłonami jest mniej naturalnych wrogów tych szkodników: drapieżników i pasożytów.

Jakie są skutki rozwoju miniarek?

Żerowanie miniarek nierzadko prowadzi do poważnych strat wywołanych przez ograniczenie asymilacji oraz zakłócenie transportu składników odżywczych i wody. Silne porażenie liści skutkuje ich zasychaniem. Miniarki powodują spadki plonów roślin uprawnych, a w przypadku roślin ozdobnych ich żerowanie prowadzi do utraty walorów dekoracyjnych.