Skoczogonki

Szkodniki

Objawy występowania skoczogonków

Skoczogonki żerują w wierzchniej warstwie gleby, gdzie podgryzają korzenie oraz liście roślin, prowadząc do zahamowania ich wzrostu, a nieraz usychania. Siewki i młode rośliny są najbardziej podatne na uszkodzenia.

Jak rozpoznać skoczogonki?

Skoczogonki wyróżniają się segmentowym odwłokiem, który może przybierać różne barwy. Mają one aparat skokowy, na który składają się widełki skokowe i hamowidło.

Gdzie i kiedy mogą się pojawić skoczogonki?

Skoczogonki zazwyczaj pojawiają się na stanowiskach, które są wilgotne, nadmiernie podlewane, jednak są tolerancyjne na okresowe spadki wilgotności, czy też brak pożywienia. Ich rozwojowi sprzyja temperatura ok. 20°C i wysoka zawartość martwej materii roślinnej w podłożu. 

Szkodliwość skoczogonków

Dorosłe osobniki skoczogonków żerują na korzeniach i liściach roślin, przede wszystkim młodych. Uszkodzenia otwierają drogę innym szkodnikom i chorobom.

Skoczogonki – jak zwalczyć?

Zwalczanie skoczogonków jest ciężkie, między innymi z uwagi na wysoką odporność jaj, w tym na długotrwałe przesuszanie podłoża. Preparat do zwalczania skoczogonków powinien być dobrany odpowiednio do uprawy. Dla pełnej skuteczności podczas zabiegu należy przestrzegać zaleceń producenta.

Jakie uprawy atakują skoczogonki?

Skoczogonki mogą pojawić się w niemal wszystkich uprawach, szczególnie w początkowych fazach wzrostu roślin. Pojawiają się często również w kwiatach doniczkowych.

Przyczyny rozwoju skoczogonków

Skoczogonki preferują wilgotne warunki, dlatego też częściej uszkadzają rośliny w szklarniach, tunelach foliowych, pieczarkarniach czy przy nadmiernym zagęszczeniu łanu. Skoczogonki mogą pochodzić z zanieczyszczonego podłoża – w wyniku nawożenia skażonym kompostem. Ponadto nawożenie organiczne dostarcza im pożywienia.

Skoczogonki – skutki rozwoju

Rozwój skoczogonków w uprawie może spowodować straty plonu – zarówno jakościowe, jak i ilościowe. Dodatkowo zwiększają podatność roślin na choroby grzybowe.