Komosa biała

Chwasty

Jak rozpoznać komosę białą?

Zarówno młode liście, jak i liście właściwie komosy białej pokryte są charakterystycznym mączystym nalotem.

Jak wygląda komosa biała?

W zależności od warunków siedliskowych komosa biała może dorastać do kilku centymetrów lub nawet 2–3 m. Chwast ma wzniesioną, owłosioną lub nagą łodygę, która często jest płożąca. Liścienie osiągają do 15 cm i są owalne. Liście właściwe osiągają natomiast ok. 1,2 cm, a ich kolor zmienia się wraz z rozwojem rośliny. Kwiaty komosy białej są małe i wyrastają z kątów ilości. Jej nasiona są czarne o średnicy do 15 mm.  

Okres i miejsce występowania komosę białą

Komosa biała porasta przede wszystkim gleby dobrze uprawione, zasobne w azot, próchniczne, gliniaste lub piaszczyste. Chwast kwitnie od czerwca do października. 

Kiedy może się pojawić komosa biała?

Komosa biała może kiełkować w temperaturze 2–30°C, jednak optymalne warunki zachodzą przy 15–20°C.

Komosa biała – szkodliwość

Komosę białą charakteryzują wysokie wymagania wodne i pokarmowe, które czynią ją ogromną konkurencją dla roślin uprawnych. Ponadto jedna roślina wytwarza nawet 20 000 nasion, które zachowują zdolność kiełkowania nawet ponad 30 lat.

Komosa biała – zapobieganie

Aby zapobiec rozwojowi komosy białej, należy stosować odpowiednią agrotechnikę oraz zrównoważone nawożenie. Nie zawsze jednak jest to wystarczające.

Komosa biała – zwalczanie

Komosa biała jest ciężka do usunięcia w sposób mechaniczny z uwagi na jej długi, palowy korzeń. Zwalczanie komosy białej najlepiej przeprowadzić z wykorzystaniem odpowiednio dobranych herbicydów.

Jakie uprawy atakuje komosa biała?

Komosa biała pojawia się zazwyczaj w burakach, ziemniakach, roślinach strączkowych, rzepaku, kukurydzy oraz zbożach jarych.

Jakie są przyczyny rozwoju komosy białej?

Komosa rozwija się na żyznych stanowiskach, zasobnych w składniki odżywcze, szczególnie azot.

Jakie są skutki rozwoju komosy białej?

Komosa biała stanowi ogromną konkurencję dla roślin uprawnych, przez co może doprowadzić nawet do całkowitej utraty plonu.