Ważnym elementem płodozmianu jest rzepak. Choroby grzybowe pojawiające się niemal każdego roku na plantacjach rzepaku mogą jednak prowadzić do znacznych strat w plonach. W celu zapobiegania stratom powodowanym przez patogeny grzybowe stosuje się fungicydy na rzepak. Na polu bardzo ważne są zarówno stosowane fungicydy w rzepaku jesienią, jak i fungicydy na rzepak ozimy wiosną.

Fungicydy na rzepak

Rzepak ze względu na długi okres wegetacji jest szczególnie narażony na infekcje patogenami odpowiedzialnymi za rozwój chorób grzybowych. Wysokie i stabilne plony tej rośliny w dużym stopniu uzależnione są więc od prawidłowej ochrony. W celu zapewnienia plantacji ochrony przed chorobami grzybowymi stosuje się fungicydy w rzepaku. Zanim zostaną zastosowane środki grzybobójcze na rzepak ozimy, konieczne jest przeprowadzenie lustracji plantacji i określenie progu ekonomicznej szkodliwości sprawców chorób rzepaku.

Najgroźniejsze choroby grzybowe rzepaku

Rzepak może być atakowany przez choroby grzybowe już od początkowych faz rozwojowych. Najgroźniejsze choroby grzybowe rzepaku to:

• zgnilizna twardzikowa,
• czerń krzyżowych,
• sucha zgnilizna kapustnych,
• szara pleśń.

Do innych chorób grzybowych rzepaku zalicza się mączniaka prawdziwego i rzekomego kapustnych, zgorzel siewek oraz kiłę kapustnych.

Ochrona rzepaku przed chorobami grzybowymi to między innymi odpowiednie działania profilaktyczne.

Choroby grzybowe występujące na pędach i łuszczynach rzepaku

Do groźnych chorób grzybowych występujących w ostatnim okresie rozwoju rzepaku zalicza się zgniliznę twardzikową, której pierwotnym źródłem są sklerocja patogenu znajdujące się w glebie. Jednym z objawów choroby jest bielenie łodyg, żółknięcie i przedwczesne dojrzewanie łuszczyn, zmniejszenie ich masy oraz pękanie. Inne choroby grzybowe łuszczyn rzepaku to czerń krzyżowych, która prowadzi do zamierania młodych łuszczyn oraz przedwczesnego dojrzewania i opadania starszych łuszczyn. Groźną chorobą łuszczyn rzepaku jest też szara pleśń, która w ostatniej fazie rozwoju objawia się szarym nalotem występującym np. na łuszczynach.

Jak chronić rzepak przed chorobami grzybowymi?

Ochrona rzepaku przed chorobami grzybowymi to między innymi odpowiednie działania profilaktyczne. Do ważnych metod ograniczania rozwoju chorób grzybowych w rzepaku zalicza się:

• stosowanie płodozmianu,
• staranne przyoranie resztek pożniwnych,
• dobre przygotowanie przedsiewne gleby,
• izolacja przestrzenna od innych roślin z rodziny kapustowatych,
• uprawa odmian o zwiększonej odporności na porażenie przez patogeny.

Do ograniczenia występowania chorób grzybowych stosuje się również fungicydy.

Zwalczanie chorób grzybowych rzepaku

Ciepła i wilgotna aura jesienią oraz łagodna zima to idealne warunki do rozprzestrzeniania się patogenów grzybowych, które niezwalczane mogą powodować ogromne straty w wielkości i jakości plonów. W celu eliminacji chorób grzybowych stosuje się fungicydy na rzepak, które przeznaczone są do stosowania zapobiegawczego, interwencyjnego oraz wyniszczającego. Do zwalczania chorób grzybowych w rzepaku wykorzystuje się wiele substancji czynnych.

Kiedy zastosować fungicydy na rzepak?

Zwalczanie chorób grzybowych w rzepaku przeprowadza się w kilku terminach. Fungicydy na rzepak stosuje się:

• w okresie jesiennym,
• wczesną wiosną – po ruszeniu wegetacji roślin,
• w okresie pąkowania, kwitnienia, oraz wykształcania łuszczyn.

Przeprowadzony w odpowiednim terminie zabieg ochronny może skutecznie zahamować rozwój patogenów grzybowych, przyczyniając się do prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin.

Fungicydy na rzepak ozimy wiosną

Istotnym elementem ochrony plantacji przed groźnymi patogenami grzybowymi są stosowane w odpowiednim terminie fungicydy na rzepak. Wiosna to najlepszy okres na monitoring plantacji pod kątem przezimowania roślin oraz ich zdrowotności. Stosowane fungicydy w rzepaku wiosną ograniczają rozwój chorób grzybowych, które pojawiły się już jesienią, poza tym zastosowany fungicyd na rzepak wiosną zapewnia ochronę plantacji przed mogącymi pojawić się chorobami powodowanymi przez patogeny grzybowe.

Fungicydy na rzepak jesienią

Zagrożenie ze strony sprawców chorób zwiększa się zwłaszcza przy podwyższonej wilgotności oraz wyższych temperaturach powietrza jesienią. Zastosowany zgodnie z zalecaną przez producenta dawką fungicyd na rzepak jesienią – we wczesnych fazach rozwojowych, pozwoli wyeliminować zagrożenie ze strony patogenów grzybowych, jak również regulując pokrój roślin, podniesie nam również mrozoodporność roślin. Stosowane fungicydy na rzepak jesienią zwiększają również szansę na szybsze ruszenie wiosennej wegetacji rzepaku.

Czym pryskać rzepak po siewie?

W uprawie rzepaku podobnie jak w przypadku innych roślin uprawnych istotne znaczenie odgrywają również herbicydy, które stanowią istotny element w ochronie tej uprawy. Stosowanie herbicydów na rzepak pozwala kontrolować chwasty, które konkurują z roślinami uprawnymi o światło, wodę i niezbędne do ich prawidłowego wzrostu i rozwoju składniki odżywcze.

Skuteczny oprysk na rzepak po wschodach

Decydując się na fungicydy na rzepak po wschodach, warto postawić na środki przeznaczone do stosowania zapobiegawczego i interwencyjnego w celu ochrony przed chorobami powodowanymi przez patogeny grzybowe. Wykonany w tym terminie oprysk powinien zapewnić nie tylko ochronę przed chorobami grzybowymi, ale wykazywać też działanie regulujące wzrost roślin oraz pomóc w zwalczaniu niepożądanych roślin na plantacji.

Co zastosować na opadanie płatka w rzepaku?

W fazie opadanie płatka, czyli w fazie pełni kwitnienia do wykształcenia pierwszych łuszczyn stosuje się środki grzybobójcze na rzepak przeznaczone do zwalczania zgnilizny twardzikowej, szarej pleśni oraz czerni krzyżowych. Jest to najważniejszy zabieg ochronny w uprawie rzepaku, który najlepiej wykonać w formie oprysku nalistnego łącząc go ze zwalczaniem szkodników i odżywianiem dolistnym.

Źródła

• Brachaczek A., Kaczmarek J., Bilicka M., Jędryczka M., Wpływ terminu wykonania jesiennych zabiegów fungicydowych na nasilenie objawów suchej zgnilizny kapustnych na rzepaku w regionie Dolnego Śląska. Progress in Plant Protection. 2010, 50 (2). 
• Górka W., Terminy zabiegów fungicydowych oraz rola zapylaczy w uprawie rzepaku. Wieś Jutra. 2011, 07-08, s. 11-12.
• Gwiazdowski R., Kierzek R., Kubiak K., Ratajkiewicz H., Skuteczność działania fungicydów z dodatkiem wielokomponentowego bioadiuwantu w ochronie rzepaku ozimego przed patogenami. Progress in Plant Protection. 2017, 57 (2), s. 153-158.
• Jajor E., Horoszkiewicz-Janka J., Danielewicz J., Kobras M., Wpływ zmianowania i fungicydów na ograniczenie występowania chorób rzepaku ozimego. Progress in Plant Protection. 2012, 52 (4), s. 1005-1010. 
• Kaczmarek J., Brachaczek A., Jędryczka M., Wpływ terminu stosowania fungicydu zawierającego flusilazol na skuteczność ochrony rzepaku ozimego przed suchą zgnilizną kapustnych. Rośliny Oleiste – Oilseed Crops. 2011, 32, s. 153-166.
• Kaczmarek J., Mączyńska A., Brachaczek A., Jędryczka M., Optymalizacja terminu zabiegów fungicydowych przeciw suchej zgniliźnie kapustnych na rzepaku w sezonie 2007/2008. Progress in Plant Protection. 2009, 49 (4), s. 1749-1752. 
• Matyjaszczyk E., Sobczak J., Adamska H., Chemiczna ochrona rzepaku w Polsce i krajach sąsiednich. Progress in Plant Protection. 2018, 58 (3), s. 174-180. 
• Mączyńska A., Krzyzińska B., Pietryga J., Efektywność zwalczania chorób łuszczyn rzepaku ozimego przy wczesnej i późnej infekcji. Rośliny Oleiste – Oilseed Crops. 2002, 23 (2), s. 409-416.
• Mączyńska A., Krzyzińska B., Wpływ fungicydu Horizon 250 EW na zdrowotność, rozwój i plon rzepaku ozimego. Rośliny Oleiste – Oilseed Crops. 2000, 21 (1), s. 105-112.
• Seta G., Płonka K., Gałuszka A., Możliwości wykorzystania wybranych insektycydów i fungicydów oraz ich mieszanin w programach ochrony rzepaku ozimego przed najgroźniejszymi szkodnikami i chorobami. Progress in Plant Protection. 2015, 55 (1), s. 71-77. 
• Seta G., Wolski A., Mrówczyński M., Zastosowanie nowych insektycydów i ich mieszanin z fungicydami w programie ochrony łuszczyn rzepaku ozimego. Rośliny Oleiste – Oilseed Crops. 2007, 28 (2), s. 283-292.